Gereden : 334 km
Temp. : 34° C
Hotel : Motel 6
Prijs : 61 $ (tax incl.)
*
Vandaag namen we afscheid van het sjieke Miragehotel. We hadden er echt heel graag verbleven (en dat zeker voor de prijs die we ervoor betaalden). Bij een volgende bezoek aan de stad zullen we zeker overwegen om hier terug te komen.
Rond een uur of negen stonden we beneden in de lobby om uit te checken. Het was er zoals gewoonlijk een drukte van jewelste. We waren benieuwd of onze rekening ging kloppen want de dag ervoor hadden we een minibaravontuurtje beleefd die de balans van onze rekening de hoogte had doen ingaan. Niet dat we op de kamer een party hadden gehouden verre van...
Ik had enkel verschillende flesjes uit de minibar genomen om eens van naderbij te bekijken. Bleek achteraf dat alles wat je eruit haalde automatisch op de rekening kwam. Toen we dit na verloop van tijd door hadden, meldden we het aan de receptie maar daar beloofden ze dat alles in orde zou komen, wat vandaag bij het uitchecken inderdaad waarheid bleek.
Even later reden we de drukke stad uit om opnieuw wat rustiger oorden op te zoeken.
Mojave National Preserve was onze eerste stopplaats.
Ja onze planning voor die dag werd enigszins wat gewijzigd ! de Outlet in Primm, daar zouden we niet meer stoppen en de Hoover Dam, die bleek niet echt op onze route te liggen... Raar dat we dat pas nu zagen. Maar swoit, een volgende keer komt ook nog langs zodus...
Toen we een eindje op de Cima Road hadden gereden, kwamen we wat verder de Tutonia Peak Trail tegen, die we uiteraard gingen lopen. Men had ons verteld dat hier mooie exemplaren van Joshua Trees te zien zouden zijn, mooiere nog dan in het Joshua Tree park zelf.
De wandeling liepen we niet helemaal tot het eind, hij was niet zo goed aangegeven en we wisten niet waar het einde zo ongeveer te vinden was.
Zo goed halverwege keerden we terug en zetten we onze weg verder naar Kelso Depot Information Center.
Het informatiebureau was gevestigd in een voormalig treinstation dat ons uitermate kon charmeren. We gingen er binnen en bezochten er uitgebreid de tentoonstelling. Ook de bookshop gingen we even binnen en we maakten een uitgebreide babbel met een heel vriendelijke ranger. Ze vertelde ons over haar werk en hoe het wonen was zo ver afgelegen van de buitenwereld.
Toen we er alles uitgebreid hadden bekeken, verlieten we het bezoekerscentrum, reden we verder, het was alweer snikheet geworden buiten, om zo het gebied te verlaten. Even maakten we nog een stop bij de Kelso Dunes. We wandelden er even naar toe maar bleven er niet lang want de hitte sloeg ons om de oren.
Twentynine Palms was onze eindbestemming van die dag.
We hadden er een kamer geboekt in een Motel 6 langs de hoofdweg.
Alvorens het dorp binnen te rijden, maakten we nog een stop in Roy's café. Op het forum hadden we het bestaan ervan opgemerkt en we besloten er ook eens een kijkje te nemen.
Binnenin stond in het midden van de zaak een grote toog en rondom een tweetal tafeltjes. In de hoek stond een heel zwijzame man achter een toonbank met een koelkast erbij. Wie iets wilde bestellen, nam zelf zijn drank uit de frigo en betaalde aan de uitbater.
Dat deden wij ook en we nestelden ons op een stoel en lazen in het cafélogboek wie de bezoekers die dag waren geweest. Aan de muur hingen krantenartikels die we diagonaal eens doorlazen. Ze gingen allemaal over het behoud van de route 66, de weg voor de drankgelegenheid. Blijkbaar was Roy een fervent voorstander van het voortbestaan ervan, wie niet ... ?
In de vroege vooravond bereikten we het een voudige Motel 6 in Twentynine Palms.
We rustten er wat uit op de kamer en zwommen wat in het zwembad.
Daarna gingen we met de wagen een restaurantje opzoeken wat verder in de straat.
We aten er heel voortreffelijk.
De reis begon flink in te korten beseften we aan tafel maar daar dachten we nu niet verder over na.
